terierum e duobus illis uasis in cor refluxui præficiuntur, multo duriores sunt, quam reliqua illorum uasorum substantia, adeo ut radices cartilaginis natura participare nonnihil uideantur ; quæ in bobus ita interdum indurescit, ut quadrupedum costarum cartilagines in album et friabile os extrinsecus cartilagine tanquam membrana obductum degenerare, prius scriptum est. Hæ itaque uasorum radices perinde ad se mutuo sunt conterminæ, ac si duos circulos in puncto inuicem committeres continuaresque, ita ut dexter circulus uenæ arterialis esset radix, sinister uero (qui amplior esset) magnæ arteriæ. Vbi autem circuli mutuo committerentur, is locus esset, quo hæc uasa suis orbibus simul connascuntur uniunturque, ac ubi optima cartilaginis consisteret portio, quæ oblonga et ueluti teres esset : tota nimirum sede qua illæ radices inuicem committuntur, et reliquæ interim circulorum portiones essent resectæ. Ac proinde per me licebit radices has, aut cordis cartilaginem, aut os uocare, modo accurate ipsarum naturam quis intueatur, neque una cum Galeni sectatoribus ipsius sensa admodum oscitanter eruentibus tam stolidus sit, ut cordis os instar Λ aut υ efformatum sibi persuadeat.Anatomicorum lapsus. Qui enim post Galenum humani corporis historiam scribere aggressi sunt, in cordis basi os quoddam extructum recensent, quod laryngis superiori sedi præposito, et ab υ imagine ὑοειδές nuncupato, assimilant. Neque sat fuit illis hominibus ad hunc modum, os in humani cordis basi confingere : quin imo sermoni adiecere, cordis basim, atque ideo etiam uniuersum cor, ab ipso non secus firmari quam linguæ radix illo osse quod laryngi præponitur. Arbitrantur nanque cor eiusmodi osse firmatum, moueri : non expendentes cor etiam si eiusmodi donaretur osse, ipso non minus suffulciri posse, quam ferreus palus lectum in ære sustineret : quando is lecto alligatus, simul cum ipso deorsum ex alto proijceretur. Quamuis interim quatuor cordis uasorum ad conterminas sedes connexum nonnihil cor sustinere, haud inficiari possumus.Medicorum et pharmacopolarum impostura. Cæterum huiusmodi hominum figmenta missa faciamus, et illorum quoque oscitantiam negligamus, qua in cordis (ut ipsi existimant) affectibus magno supercilio os cordis cerui, nescio quibus gemmis et auro mixtum, propinant : quum interim ceruo non aliud os, quam uitulo, aut cani, aut sui insit, cartilagineæ nimirum magnæ arteriæ et uenæ arterialis radices. Et ossiculum illud quod e ceruorum cordibus exemptum pharmacopolarum officinæ mihi hactenus ementitæ sunt, aliud nihil esse censeo, quam grandius agni hyoidis ossis ossiculum, quod continuum est, et λ simillimum : nisi quod dextrum crus etiam transuersim in hunc modum λ sinistrum decussatim secet, et alterum crus altero breuius sit : quod etiam ouina lingua, quoties mensæ apponetur, luce clarius edocebit. Porro qua administrandi ratione cartilagineæ uasorum radices inquirendæ sint, in sexto libro, ubi cordis sectio pertractabitur, describemus.