| ζ 1, 2, 3 | Temporis ossis processus, uberis papillam referens, μαστοειδής, mamillaris, עצם פטמיי hezem potmij[36]. |
| E 2, 3 | Os cuneo comparatum, σφηνοειδής, Galeno κατὰ τὴν ὑπερῴαν ὀστεόν (etiamsi palatum uix contingat) circumscribitur, πολύμορφον. Cuneiforme palati os, basillare, quamuis sic etiam appellent occipitis os, מושׁב המוח moscau hamoach[37]. Baxillare, paxillum, os colatorij, os cribratum, cauilla : quanquam et ita talum quoque uocent. |
| η 2 | Sedes caluariæ, quam lapidosam dicimus. |
| θ 2 | Cuneiformis ossis processus, uespertilionum alis assimilati ; πτεριγοειδείς, עצם כנפיי, hezzem chenaphij[38]. |
| F 1, 2, 3 | Hæc sedes simul cum sua coniuge in altero latere, uocatur ossa iugalia ; ζυγώματα,
ζυγοειδῆ, ζυγώδη ; עצמות הזוג, hazamoth hazogh[39]. Ossa paris, paria, quæ nomina illi etiam temporum
asscribunt ossibus, ansæ ossium temporum, arcualia ossa. Superioris maxillæ duodecim ossibus nullum inscripsimus characterum, quod priuatis destituantur nominibus, quanquam interim septum narium, nonnullis cristæ os nuncupatur. Cæterum superior maxilla dicitur γένυς, mandibula, הלחי העליון, halechi hahelioi[40]; |
| G | quæ nomina et inferiori maxillæ G in tribus figuris notatæ accomodantur, quam
Halyabatis interpres priuatim Faucem uocat. Dentes, ὀδόντεις, שׁניים scinaijm[41], plurimum in utraque maxilla sedecim figuntur, quorum quatuor medij, anterioresque, incisorij uocantur ; τομεῖς, διχαστῆρεις, κτένεις, γελασῖνοι ; risorij, quaterij; המחתכים, hamechatechim, quadrupli. Verum duo medij, priuatim duales illis appellantur. Qui utrinque incisorijs proximus est, caninus uocatur, suntque ita utriusque maxillæ duo canini : κυνοδόντεις, כלביים או מתלעות, chelauijm[42] aut metalehoth[43] ; mordentes, hos quidam quoque risorios uocauerunt. Quinque autem utrinque insequentes, molares appellantur, μυλέται, γόμφοι, molares, maxillares, paxillares. Cicero Genuinos, quo nomine alij eos appellant, qui post pubertatem fere crescunt, ac Græcis σωφρονισῆρες, κρατῆρες, ὀψίγονοι uocantur : nostris dentes sensus ac sapientiæ, dein cayseles ; נגואיד, naghuid, neguegidi, nanged, alhalm. Molares uero, Hebræis dicuntur טוחנות, tochanoh[44] . |
| H 2 | Os υ referens, ὑοειδές, ὑψιλοειδές, λαμβδοειδές. Os υ aut Λ imaginem exprimens. עצם לאמי או למוי, hezem lhami aut lamdij[45]. Linguæ os, gutturis os, laude, os morsus Adam. Auicennæ interpres Capite de Gutture habet : Alfaic os habens quatuor latera, duo inferius, duo superius, quod non obiter Anatomes studioso obseruandum uenit. |
| I, K, L, M et N | His characteribus, in tribus figuris fere conspicuis dorsum notatur, quod ῥάχις, ἄκανθα, νῶτον, spina, tergum, hominis carina, שׁדרה, scidra[46] nuncupatum, multis extruitur uertebris, σπονδύλοις, חוליוך, chulioth. Verticulis, ossibus fusi, quæ in posteriori sede acutum educunt processum, qui ἄκανθα, Siminea, adsenascem senasem uocatur. Cæterum ab I ad K indicatur ceruix, τράχυλος, αὐχῆν, collum, צואר או גרון, zauor[47] uel gharron[48] Tenon athlas, quod nomen alij septimæ ceruicis uertebræ duntaxat tribuunt. Porro a K ad L uertebræ insigniuntur thoracis, θώρακος, aliquando et νώτου, μεταφρένου ; pectoris, interdum dorsi simpliciter חזה chaze[49], interscapilij. Ab L ad M uertebræ lumborum, ὀσφύος, ἰξύος, ψοαῶ, renum ; מתנים mothnaim[50] alchatin. Ab M ad N os sacrum proponitur, ἱερόν, πλατύ ; latum, עצם פי הטבעת, hezen pi hatabahath[51] ; lumbare, ossa clunium, clauium, alagas, agit, abhans, abhaum, uetula, osamium, osanum, quæ nomina coccygi ossi ab alijs asscribuntur. N inscribitur coccyx os, κόκκυξ, σπονδύλιον, ὀῤῥοπυγιον, עצה haaze, caudæ os, alhosos, dein reliqua, quæ ossi sacro ex quorundam interpretum sententia tribuimus nomina. |
| O 1, 2, 3 | Pectoris os, στέρνον, quo nomine nonnulli superiorem ossis partem appellant, inferiorem tunc στῆθος nuncupantes, עצם החזה hezem hehace[52]; thorax, asser, cossos, scutum cordis. |
| P 1, 2, 3 | Mucronata pectoris cartilago, ensi comparata ; ξιφοειδής, ensiformis ; עצם בדליי רחכ, hezem bedelij rachauch[53], גרוני gheroni[54], אלחנגרי, alchangri, quibus nominibus uniuersum pectoris os donatur. Malum granatum, ensifoidis[55], cultralis, epiglottalis cartilago, scutum, clypeus oris stomachi, medium furculæ inferioris. |
| 1, 2, 3 cætera usque ad 12 | In tribus figuris duodecim thoracis costæ tam ueræ ac legitimæ, quam nothæ spuriæ'ue indicantur ; πλευραί, צלעות, zelahoth[56]. |
| Q 1, 2, 3 | Clauiculæ, κλεῖδες, claues, iugula, sunt qui et has humeros appellarunt ; סכם scechem[57]. Furculæ, aut priuatim furculæ inferiores, quas ab humiliori pectoris ossis sede, ita distinguunt. |
| R 1, 2, 3 | Scapula, ὦμοι, ὠμοπλάτη, ἐπινότιον, πλάτη. Scapula, Latinis plerunque etiam humerus nuncupatur, scoptulum opertum, scoptula, כתף, chatheph[58]. Spatula, clypeus et scutum pectoris. |
| λ | Cæterum λ in tribus figuris, superior scapulæ insignitur processus, quem summum humerum fere uocamus, ἀκρώμιον, aliquando autem Hippocrati ἀκρώμιου ὀστέοv, Galeno etiam κορακοειδής dictus ; אגרסו חרטום, agrasso chartom, פי העורב, pi hahoreuh[59]. Rostrum porcinum, caput scapulæ, alacharam, manchar, algorab, destructum. |
| μ | Processus autem scapulæ interior inferior'ue, in prima figura a μ indica |
167